Co oznacza art. 30 ust. 1 pkt 2 Kodeksu pracy?

W Polskim prawie pracy jednym z najważniejszych aktów prawa jest Kodeks pracy , który reguluje m.in. podstawowe kwestie związane z relacjami między pracodawcą a pracownikiem. Wśród wielu jego przepisów szczególne znaczenie mają te dotyczące możliwości rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę. Jednym z najczęściej cytowanych i stosowanych w praktyce artykułów jest art. 30 ust. 1 pkt 2 Kodeksu pracy .


🔍 Czym jest art. 30 ust. 1 pkt 2 Kodeksu pracy?

Zgodnie z tym przepisem, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia , jeżeli:

„pracownik nie wywiązuje się z obowiązków wynikających z umowy o pracę” .

Innymi słowy, chodzi tutaj o zachowanie pracownika , które stanowi poważne naruszenie warunków umowy o pracę – na tyle poważne, że pracodawca ma prawo natychmiast rozwiązać stosunek pracy.


🧾 Przykłady zachowań objętych tym przepisem

Nie każdy błąd lub niedoskonałość w pracy dają podstawę do odwołania z pracy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2. Musi to być ciężki naruszenie obowiązków pracowniczych , np.:

  • Spóźnienia bez usprawiedliwienia
  • Brak stawiania się do pracy (absencja)
  • Niestanowienie raportów, brak efektów pracy
  • Naruszenie instrukcji lub poleceń przełożonych
  • Szanowanie hierarchii organizacyjnej
  • Utrudnianie pracy innym pracownikom
  • Zachowania niewłaściwe wobec klientów lub współpracowników
  • Naruszenie zasad współżycia społecznego w miejscu pracy

⚖️ Jak sądy interpretują ten przepis?

Sądy przy ocenie legalności rozwiązania umowy o pracę na tej podstawie analizują kilka kluczowych aspektów:

  1. Czy doszło rzeczywiście do naruszenia obowiązków pracowniczych?
  2. Czy naruszenie było istotne i poważne?
  3. Czy był zachowany związek przyczynowo-skutkowy między zachowaniem pracownika a rozwiązaniem umowy?
  4. Czy rozwiązanie było proporcjonalne do naruszenia?

W orzecznictwie Sądu Najwyższego można znaleźć przypadki, gdzie rozwiązanie umowy uznano za nieważne , ponieważ pracodawca nie udowodnił faktu naruszenia albo narzucił zbyt surową karę za drobne wykroczenie.


✅ Co musi zawierać wypowiedzenie oparte na art. 30 ust. 1 pkt 2?

Pracodawca, rozwiązując umowę bez wypowiedzenia, musi wskazać konkretny powód takiego działania. Wypowiedzenie musi zawierać:

  • Dokładny opis naruszenia obowiązków
  • Dokumentację potwierdzającą naruszenie (np. protokoły, e-maile, świadków)
  • Informację o możliwości wystąpienia pracownika o stwierdzenie nieważności wypowiedzenia w trybie sądowym

❗ Uwaga: Nie dotyczy wszystkich pracowników!

Na podstawie art. 30 Kodeksu pracy nie można rozwiązać umowy o pracę z osobami objętymi szczególną ochroną prawną, np.:

  • Początkujących pracowników (do 6 miesięcy stażu)
  • Członków Rady Pracowniczej
  • Osób korzystających z urlopu macierzyńskiego/rodzicielskiego
  • Pracowników objętych postępkiem dyscyplinarnym

📝 Podsumowanie – najważniejsze fakty o art. 30 ust. 1 pkt 2 Kodeksu pracy:

✅ Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia
✅ Podstawa: nie spełnianie przez pracownika swoich obowiązków
✅ Musi to być poważne i istotne naruszenie obowiązków
✅ Wypowiedzenie musi zawierać uzasadnienie i konkretne przykłady
✅ Decyzja musi być proporcjonalna do naruszenia
✅ Nie dotyczy pracowników objętych ochroną prawną
✅ Pracownik może domagać się sądowego stwierdzenia nieważności wypowiedzenia


Jeśli jesteś pracodawcą – przed rozwiązaniem umowy skonsultuj się z doradcą prawnym lub kadrówką, aby uniknąć ryzyka roszczeń.
Jeśli jesteś pracownikiem i zostałeś zwolniony na tej podstawie – warto skonsultować sprawę z adwokatem lub radcą prawnym.