Art. 77 Kodeksu Pracy – co każdy pracodawca i pracownik powinien wiedzieć

W codziennej pracy zarówno pracodawców, jak i pracowników często napotyka się na sytuacje, w których kluczową rolę odgrywają przepisy Kodeksu Pracy. Jednym z najważniejszych artykułów regulujących relacje pracy jest art. 77 Kodeksu Pracy , który dotyczy obowiązku załatwienia sprawy przez pracownika oraz konsekwencji jej niezałatwienia . W tym poradniku omówimy dokładnie treść art. 77 KPP, jego znaczenie i praktyczne zastosowanie.

Spis treści poradnika

Czym jest art. 77 Kodeksu Pracy?
Kiedy stosuje się art. 77 KPP?
Konsekwencje niezałatwienia sprawy
Gdzie znaleźć pomoc praktyczną?
Najważniejsze fakty na temat art. 77 KPP:

Czym jest art. 77 Kodeksu Pracy?

Art. 77 Kodeksu Pracy określa, że:

Pracownik ma obowiązek samodzielnie załatwić sprawę, o której wiódł negocjacje lub która została mu powierzona do załatwienia w związku z wykonywaniem pracy.

W przypadku, gdy pracownik nie załatwi tej sprawy , a to stanowi naruszenie jego obowiązków wynikających z umowy o pracę , pracodawca może zastosować odpowiednie środki dyscyplinarne, w tym nawet rozwiązanie umowy o pracę z mocy prawa (czyli bez wypowiedzenia).

Kiedy stosuje się art. 77 KPP?

Aby móc skorzystać z przepisów art. 77 KPP, należy spełnić kilka warunków:

Pracownik miał konkretne zadanie lub sprawę do załatwienia – np. zawarcie umowy z firmą partnerską, podpisanie dokumentu, złożenie wniosku, itd.
Sprawa była bezpośrednio związana z wykonywanym stanowiskiem lub funkcją – np. handlowiec miał załatwić umowę sprzedaży, a sekretarka – zaplanować spotkanie biznesowe.
Pracownik był jedyną osobą, która mogła załatwić sprawę – jeśli inna osoba również mogła to zrobić, nie można stosować art. 77 jako podstawy do ukarania.
Niezałatwienie sprawy doprowadziło do szkody dla pracodawcy – np. strata kontraktu, opóźnienie realizacji projektu.

Konsekwencje niezałatwienia sprawy

Zgodnie z art. 77 § 2 KPP:

Jeśli pracownik nie załatwi sprawy, o której wiódł negocjacje lub która została mu powierzona do załatwienia w związku z wykonywaniem pracy, a to stanowi naruszenie jego obowiązków wynikających z umowy o pracę, pracodawca może rozwiązać umowę z mocy prawa.

To oznacza, że rozwiązanie umowy o pracę następuje natychmiastowo i bez wypowiedzenia , ale wymaga spełnienia ścisłego trybu postępowania. Pracodawca musi:

uprzednio ustosunkować się ustnie lub pisemnie z pracownikiem,
dający mu możliwość wyjaśnienia sytuacji,
stwierdzić, że faktycznie naruszył swoje obowiązki.

Brak takiego postępowania może być uznany za niewłaściwe rozwiązanie umowy.

Gdzie znaleźć pomoc praktyczną?

Prawo pracy jest dynamiczne i często zmienia się. Dlatego warto korzystać z aktualnych źródeł, takich jak:

www.kodekspracy.gov.pl – oficjalny portal Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
Sędziowskie orzeczenia dostępne w bazach Prawa, np. Cytat, Orzeczone, czy też sądów
Opinie specjalistów z zakresu prawa pracy publikowane w serwisach typu „Prawo Pracy”, „Kancelaria Prawna”

Najważniejsze fakty na temat art. 77 KPP:

Art. 77 KPP zobowiązuje pracownika do załatwienia sprawy, którą miał do załatwienia w związku z pracą.
Niezałatwienie sprawy może prowadzić do rozwiązania umowy z mocy prawa.
Aby zastosować art. 77, musi być spełniony konkretny zestaw warunków – m.in. jednoznaczność zadania, brak możliwości wykonania go przez kogoś innego.
Pracodawca musi uprzednio usposobić pracownika – to ważny element procedury.
Rozwiązanie z mocy prawa następuje natychmiastowo i bez wypowiedzenia , ale tylko w przypadku poważnego naruszenia obowiązków.
Warto skonsultować się z prawnikiem przed podejmowaniem działań – aby uniknąć ewentualnych roszczeń pracownika.
Odpowiedzialność za niezałatwienie sprawy zależy od okoliczności faktycznych i charakteru zadania.