Poradnik: Jak poprawnie prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów?
Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (KPiR) jest obowiązkiem wielu przedsiębiorców w Polsce. Jest to jeden z najważniejszych dokumentów, który pozwala na prawidłowe rozliczenie podatku dochodowego. W tym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat budowy i prowadzenia KPiR.
Co to jest KPiR?
KPiR to dokument, w którym przedsiębiorca ewidencjonuje wszystkie przychody i rozchody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Księga ta służy do ustalenia dochodu, który jest podstawą do obliczenia podatku dochodowego.
Kto musi prowadzić KPiR?
Obowiązek prowadzenia KPiR dotyczy przedsiębiorców, którzy:
- prowadzą działalność gospodarczą jako osoby fizyczne
- są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych
- nie są obowiązani do prowadzenia pełnej księgowości
Jak powinna być prowadzona KPiR?
KPiR powinna być prowadzona w sposób rzetelny i przejrzysty. Przedsiębiorca powinien wpisywać do niej wszystkie przychody i rozchody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Księga powinna zawierać następujące informacje:
- datę i numer dokumentu
- opis przychodu lub rozchodu
- kwotę przychodu lub rozchodu
- podstawę prawną przychodu lub rozchodu
Co powinno zawierać KPiR?
KPiR powinna zawierać następujące elementy:
- strona tytułowa z nazwą i adresem przedsiębiorcy
- spis treści
- ewidencja przychodów i rozchodów
- zestawienie przychodów i rozchodów za rok podatkowy
- deklaracja o prawdziwości danych zawartych w KPiR
Najważniejsze fakty na temat KPiR:
- KPiR jest obowiązkowym dokumentem dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą jako osoby fizyczne.
- KPiR powinna być prowadzona w sposób rzetelny i przejrzysty.
- KPiR powinna zawierać wszystkie przychody i rozchody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
- KPiR powinna być przechowywana przez okres 5 lat od końca roku podatkowego.
- KPiR jest podstawą do ustalenia dochodu i obliczenia podatku dochodowego.
- KPiR powinna być sporządzona w terminie do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym.