Ketonal (kwas ketoprofenowy) to lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), stosowany głównie w stanach zapalnych i przewlekłych chorobach reumatycznych. Jest dostępny zarówno w formie bez recepty (w mniejszych dawkach), jak i jako lek recepturowy (w wyższych dawkach lub w innych postaciach farmaceutycznych). W tym poradniku dowiemy się, kiedy Ketonal jest dostępny na receptę, jakie ma zastosowania oraz na co warto zwracać uwagę przy jego stosowaniu.
Kiedy Ketonal jest dostępny na receptę?
W Polsce dostępność Ketonalu zależy od postaci leku i dawki:
- Bez recepty: Preparaty o niskiej zawartości ketoprofenu (np. 25 mg w tabletce lub kapsułce dziennie) są dostępne bez recepty. Są przeznaczone do krótkotrwałego stosowania, głównie w łagodnych i umiarkowanych bólach głowy, miesiączkowych czy mięśniowo-szkieletowych.
- Na receptę: Wyższe dawki ketoprofenu (np. 100–200 mg dziennie) oraz inne formy leku, takie jak żele do stosowania miejscowego, zastrzyki lub suppozytoria, wymagają recepty. Te postacie są stosowane w ostrym i przewlekłym bólu, np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów, zwyrodnieniach stawów czy po urazach ortopedycznych.
Dlaczego niektóre formy Ketonalu są na receptę?
Stosowanie wyższych dawek NLPZ wiąże się ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych, dlatego ich sprzedaż kontrolowana przez lekarza. Kwas ketoprofenowy może powodować:
- Podrażnienia błony śluzowej żołądka (ryzyko wrzodów),
- Zaburzenia funkcji nerek,
- Reakcje uczuleniowe (szczególnie u osób z astmą oskrzelową),
- Interakcje z innymi lekami (np. lekami przeciwzakrzepowymi).
Lekarz ocenia indywidualne ryzyko i korzyści przed wypisaniem recepty na Ketonal w postaci recepturowej.
Zastosowanie Ketonalu na receptę
Leki z ketoprofenem na receptę są stosowane w przypadkach bardziej nasilonych objawów bólowych i zapalnych, m.in.:
- Reumatoidalne zapalenie stawów,
- Choroby zwyrodnieniowe stawów (artretyzm),
- Gorączkowe reumatyzmy,
- Bóle pourazowe i pooperacyjne,
- Skurcze mięśniowe i nerwobóle,
- Formy miejscowe (żel, maść) – w zlokalizowanym bólu mięśniowo-szkieletowym.
Jak stosować Ketonal na receptę?
Stosowanie leku należy rozpocząć po konsultacji z lekarzem. Ogólne zasady to:
- Dawkowanie: Zależy od formy leku i wieku pacjenta. Przyjmuje się najczęściej 100–200 mg dziennie, podzielone na 2–3 dawki.
- Czas stosowania: Lek ten nie jest przeznaczony do długotrwałego stosowania bez kontroli lekarskiej. Najlepiej ograniczyć jego przyjmowanie do kilku dni.
- Sposób podania: Tabletki należy przyjmować razem z posiłkiem lub po posiłku, aby zmniejszyć ryzyko drażnień żołądka. Żele lub maści nanosi się delikatnie na miejsce bólu.
Kto nie powinien stosować Ketonalu?
Niektóre osoby powinny unikać ketoprofenu lub stosować go z ostrożnością:
- Osoby z jaskrą lub zespołem suchego oka (żel do oczu może być przeciwwskazany),
- Pacjenci z chorobami przewlekłymi: nadciśnieniem, chorobą wieńcową, zaburzeniami krzepnięcia,
- Osoby z historią alergii na NLPZ,
- Kobiety w ciąży (zwłaszcza III trymestr),
- Dzieci poniżej 15 roku życia (dotyczy niektórych form leku).
Interakcje z innymi lekami
Ketoprofen może wpływać na działanie innych leków, np.:
- Leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna) – zwiększona tendencja do krwawień,
- Leki moczopędne – pogorszenie funkcji nerek,
- Kortykosteroidy – większe ryzyko wrzodów żołądka,
- Inhibitory ACE – obniżenie skuteczności działania.
Zawsze informuj lekarza o wszystkich lekach, które przyjmujesz.
Podsumowanie – najważniejsze fakty o Ketonalu na receptę
🔹 Ketonal na receptę to preparaty o wyższej zawartości ketoprofenu lub specjalne postacie leku (żele, zastrzyki). 🔹 Stosuje się je w silnych i przewlekłych stanach bólowych oraz zapalnych. 🔹 Dostępność na receptę wynika z większego ryzyka działań niepożądanych. 🔹 Lek może drażnić żołądek, wpływać na nerkę i powodować reakcje uczuleniowe. 🔹 Nie powinien być stosowany przez osoby z chorobami przewlekłymi bez konsultacji z lekarzem. 🔹 Ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarskich dotyczących dawki i czasu stosowania. 🔹 W przypadku długotrwałego bólu konieczna jest konsultacja z lekarzem rodzinnym lub specjalistą.