Masturbacja dziecięca to zjawisko naturalne i biologiczne, którego nie należy się niepokoić w większości przypadków. Wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje masturbacji dziecięcej:
Masturbacja rozwojowa – naturalne, fizjologiczne zachowania autoerotyczne, zazwyczaj ukrywane przed rodzicami i występujące sporadycznie. Nie ma tu mowy o seksualności w czystej postaci, a raczej o czynności biologicznej.
Masturbacja eksperymentalna – pojawia się, gdy dziecko zainteresowane intymnymi częściami swojego ciała, zaczyna lepiej je poznawać, dotykać, czasami wkładać przedmioty w waginę lub odbyt.
Masturbacja dziecięca może być również spowodowana zmianą opiekuna, rozwodem rodziców czy pobytem w szpitalu. W takich przypadkach masturbacja może być sposobem autostymulacji u dzieci nadpobudliwych. Innym powodem takich zachowań mogą być lęki i próby rozładowania napięcia, co sygnalizuje rodzicom pojawienie się problemów emocjonalnych u dziecka.W przypadku, gdy masturbacja dziecięca wymaga interwencji, zaleca się zdiagnozowanie mechanizmów utrwalających zachowanie i poszukiwanie sposobów dających dziecku zaspokojenie jego potrzeb emocjonalnych. Dziecko nie powinno być karane i straszone, gdyż taki sposób postępowania może wywołać u niego strach i poczucie winy. Zdecydowanie lepszą metodą jest próba zrozumienia dziecka, dostarczenia mu innych pozytywnych emocji oraz cierpliwość przy wygaszaniu niepożądanych zachowań. W tym celu stosuje się psychoterapię z udziałem rodziców.
